İçimdeki Mürekkep

Hayatım. Hayatım ne benim? Bunu küçümseme olarak sormuyorum. Hayatım aşk mı, sevgi mi yoksa tutku mu? Mutluluk mu, macera mı, heyecan mı? Gülüşüm mü, hüznüm mü? Kimim peki? Aklı karışık bir kız? Kalbi karışık. Hayır. Kendi gayet berrak, hayatın tadını çıkartan bir kız. Bu milyarlık dünyada beklide minicik ama kendi dünyasında tek. Beklide başkasının kocaman bir dünyası. O zamanda minicik bir kız değil, kocaman bir dünya işte. Ama minik tabi. Yazdıkları ne işe yarar.? Sonuçta herkes istese yazabilir. Sadece o mu yazıyor. Hayır. Ama hayata başka bir bakış daha katıyor. Bu bakışın ne önemi var ki aslında. –Hayır, hayır karamsar biri değilim ben- aklımdan geçen bir düşünce bu. Milyarlarcasından biri sadece. Kim bilir hangi tilkiler dolaşıyor kafasında daha. Daha hangi düşünceler, hangi dünyalar var kafasında.

Acısı ne ya da acıları, korkuları..

Yalnız kalmak mı? O bunla başa çıkmıştı. Birini üzmek mi? Daha önce birini üzmedi hiç bildiği kadarıyla, hep üzüldü. Ağlayanı o oynadı. Oynamadı yaşadı aslında. Sevmek mi birini? Sevmekten korkmaz o sever ne pahasına olursa olsun. Belki hayattandır korkusu. Ama bir çok zorlukla karşı karşıya kaldı bu güne kadar. Daha kim bilir ne kadar zorları karşısına çıkacak. Göğsünü gere gere bekler o.  Yani ben, yani içim. Korkmak! Korkmam belki de.. Çok sevdiğimi kaybetmekten korkarım. Evet evet, hayattaki en büyük acımda bu olmalı. Çok sevdiğimi kaybetmekten, kendimden çok sevdiğimi kaybetmekten korkmak! Gözlerindeki güzelliği görememekten korkarım. O yüzden çok severim hep, çok bağlanırım. Sonrada ağlayanı ben oynarım tabi. Ağlayan olurum. Şikayet ederim tabiî ki. Hayat beni de köreltiyor böyle. Mutsuz ola ola mutluluğun tadına varamıyorum bazen. Mutsuzluk, hüzün arıyorum. Hâlbuki biraz zevkini çıkarsam, düşünmesem bu kadar çok.

Hak ettim mi diyorum. Bu kadar gözyaşına değer mi hayat? Sonuçta benim hayatım. Severim, sevmem. Ağlarım, gülerim. Bu böyle. Bizim tercihimiz ama bazen tercih yapamıyoruz işte kader bu olmalı. Kader, benim bu güne kadar ağladıklarım sonra daha güçlü ayağa kalkabilmem.

Mutluluk benim için değişebilen bir kavram. Bazen sevgili mutluluk, bazen para, bazen minik bir gülümseme, bazen önemsenme. Bazen sadece hayatta var olabilme bu kadar şeye rağmen. Gelecek hedeflerim bazen de. Ne kadar değişse de hedeflerim. Her an değişiyorlar zaten. Milyarlarca kerede değişecekler kafamla ne kadar düşünce varsa.

Hayatımda hep var olmanı ve sevgiyle, sevginle yaşamam dileğiyle.