Evet, çok konuşuyorum. Evet, hiç durmuyorum. Evet, üstüne geliyorum. Evet, ben buyum. Sorunlu bir kişilik. Problemli. Bu benim işte. Dır dır dır konuşan bir ben. Kafandaki tahtaları kemiren kurt gibiyim. Sonunda seni deli eden. Tahtaları eksik bir şekilde bırakan. Evet, aynen böyle olumsuz etkileyen biriyim ben. Çok konuşan, boş konuşan kafanın içinde. Haklı haksız yanım var, bana göre haklı olan. Ama yapacak neyimiz var? Benim neyim var? Değiştirebilirim kendimi belki. Ama bu, sen yardımcı olunca olmaz mı? Gevezeliğim sen de konuşursan dolu laflara dönüşmez mi? Sorunlarım paylaşırsam çözülebilecek sorular olmaz mı ortada? Ne için bu kadar üzüntü, ne için bu kadar gözyaşı, ne için bu kadar kavga, gürültü… bunları deyip sonra bunu anlamayışım her seferinde başa sarmam ne için? Hayatın bir cilvesi. Sana yapılan bir cilve. Güzelin yanında kötü yanları, gülün dikenleri gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder