Özrümü kabul ediyorum.

Biraz zaman tanı kendine;
tekrar bakmak, öğrenmek için,
tekrar gülebilmek için,
tekrar dokunabilmek için,
tekrar yaşamak için hayatı..
kendine biraz zaman ver;
kendini bulmak için yalnızca,
kendin için yalnızca, senin için!
Aşman gereken bir süre var,
Ve bunu ancak yalnız başıma yapabilirim.
yapabilirsin diyorum!
çünkü inanıyorum.
dibin bir aydınlığı var..
gökyüzünü görebiliyorum;
kokusunu alabiliyorum, hissedebiliyorum.
öyle bir his ki bu;
tüm hücrelerime nüfus ediyor..
öyle bir his ki bu canlı hissettiriyor.
içimden gelen bir şeyler var;
kendimi duyabilmek için,
kendime tanıyabilmek için,
tekrar tanışabilmek için,
barışmak için,
kendimi affetmek için..
benim en çok zamana ihtiyacım var.
içimdeki şevkate inanıyorum.
her şeye inanıyorum bir çocuk gibi!
kendime inanıyorum!
kendimle yüzleşmem gerek,
doğru adımlar atmak için,
tekrar yolu bulabilmek için,
önce kaybetmem gerek!
Battığım yerden yalnız başıma çıkmam gerek.
kendi sezgilerimin, duygularımın,
ve aklımın, beni iyileştirmesi için
iş birliği yapması gerek
öğreniyorum..
öğreneceğim!
düşünceler, yoğun bulutlu olsa da kafamda..
birbirine karışsa da hepsi,
çözemesem de düğümleri..
yapmam gerekenler var.
okumam gerekenler var.
yazmam gerekenler var.
dinlemem gereken bir sürü nasihat var!
hatalarımla yüzleşmem gerek!
kendimle barışmam gerek!
Ben bugün kendimle barışmak için adım atıyorum.
kendime bir adım yaklaşırken biliyorum ki
ben bir adım gelene on adım giderim.
bir ömür giderim...
bir ömür kendimle geçirebilmek için,
önce kendim olmam gerek.

Kadehim hayata

yeni bir sayfa açmak istiyorum kendime
masa o kadar dağınık ki bulamıyorum kağıtları.
gün ağarıyor.
aklım geçmiş gibi yalan dolan.
hakikat ya da serap mıydı tüm bunlar. yoksa göz açıp kapayıncaya bir mumun alevi gibi sönen rüyalar mı.
hiç bilmiyorum, göremiyorum.
nolur bir ışık ol bana.
nolur küllerimden yeşert beni
kor olmuş yanan kalbimi
yalvarıyorum sana ama sesim çıkmıyor.
mücadele edemiyorum, sevmeyi bilmiyorum,
nolursun ellerimden tut ne olur.
düşüyorum, hem de çocukken oynadığım oyunlarda vurulup öldüğüm gibi,
oyunun sonunu önemsemeden
son bir buse için, son bir an
kayıyorum ellerinden, üstüm kan revan,
bir yara var vücudumda çok derin.
kanıyorum.
nolur kollarına al beni,
gözlerimi belki de son aralayışımda
umut ışığım sen ol.
dönülmez yolun sonunda parıldayan ışıltım
gözlerimi kamaştır yeniden
ruhumun bedenimden uçması gibi
tüm yaralarımı sar zamanla
aklım darma duman
bir yudum daha alıyorum aşk şarabından
son bir ümit, son bir uyanış
hayal ediyorum,
hissediyorum çok derinlerden bir sızı
göğüslerimi sızlatan bir ah
keşkeler dilimi parçalamış
korkuyorum sesimi çıkarmaktan
korkuyorum farkına vararak kendime yabancılaşmaktan
unutmak istiyorum
kendimi unutmak,
benliğimi kaybetmek yeniden bulmak için
bilmediğim bir iklimin bilmediğim bir baharında
sarı bir papatyayım ben
güneşe yüzümü döndüm açıyorum
acıyorum.
kadehimi hayata kaldırıyorum.